Zapalenie wątroby typu A – Na chorobę tę zapadają najczęściej mieszkańcy krajów, w których wciąż brak urządzeń sanitarnych. Większość ludzi zaraża się już w dzieciństwie; często ma ona formę bezobjawową. Po jej przebyciu pozostają odporni na całe życie. Choroba ta może być groźna dla turystów, którzy w swoich krajach rzadko się z nią stykają, więc w ich organizmach brak mechanizmów zdolnych zwalczyć wirus A.
Objawy zapalenia wątroby typu A to: gorączka, dreszcze, bóle głowy, przemęczenie, ogólne osłabienie i ostre bóle, którym towarzyszy utrata apetytu, nudności, wymioty, bóle żołądka, ciemna barwa moczu, jasny kał oraz zabarwienie skóry i białek ocznych na żółto. W niektórych przypadkach chorzy skarżą się jedynie na złe samopoczucie, zmęczenie, bóle, a ich skóra przybiera żółty odcień. Konieczna jest wówczas wizyta u lekarza, jednak leczenie polega głównie na odpoczynku, wypijaniu dużej ilości płynów i przestrzeganiu diety, z której koniecznie trzeba wyeliminować tłuszcze. Po przebyciu choroby należy przez pół roku powstrzymać się od picia alkoholu, aż do całkowitego wyleczenia wątroby.
Zakażenie następuje poprzez wypicie nie przegotowanej wody, spożycie nie świeżej, nieprawidłowo przechowywanej żywności. Najlepszym sposobem zapobiegania zarażeniu się jest utrzymanie prawidłowej higieny żywienia. Ponieważ zapalenie wątroby zaliczamy do grupy chorób zakaźnych, należy dodatkowo się przed nią zabezpieczyć. Umożliwia to preparat gamma-globulinowy oraz szczepionka o nazwie Havrix. Przyjmując ga-mma-globuliny, dostarcza się organizmowi gotowych przeciwciał, które uodparniają organizm na pewien czas. Havrix jest szczepionką, po przyjęciu której organizm wytwarza własne przeciwciała, co daje trwałą odporność.
Zapalenie wątroby typu B – Na świecie żyje ponad 300 mln nosicieli tej choroby, nazywanej również wszczepiennym zapaleniem wątroby. Jej wirusy przenoszone są drogą krwi lub wydzielin ciała ludzkiego, a więc w czasie kontaktów seksualnych, przetaczania krwi oraz poprzez nieodpowiednio wyjałowione strzykawki i igły. Zakażenie może mieć miejsce również podczas golenia, wykonywania tatuażu czy przekłuwania uszu. Objawy tego schorzenia przypominają symptomy zapalenia typu A, z tą jednak różnicą, że jest ono bardziej przewlekłe i może prowadzić do trwałego uszkodzenia wątroby, a nawet do wykształcenia się zmian nowotworowych.
W przypadku wystąpienia zapalenia wątroby typu B stosuje się jedynie leczenie objawowe. Na rynku dostępna jest szczepionka zapobiegająca temu groźnemu schorzeniu, jednak należy pamiętać, że aby wykształcić trwałą odporność, trzeba poświęcić na to aż pół roku. Na początku przyjmuje się dwa zastrzyki w odstępach co najmniej 30 dni, trzecia dawka podawana jest 5 miesięcy po ostatnim zastrzyku. Powinni zdecydować się na nią wszyscy, którzy mają zamiar pozostać w Rumunii dłuższy czas.
Cholera – Szczepionka przeciwko cholerze jest powszechnie uważana za mało skuteczną. Ponieważ bakterie wywołujące to schorzenie znajdują się w wodzie, należy zwracać szczególną uwagę na higienę żywienia.
Każdorazowy wybuch epidemii cholery nagłaśniany jest w mediach, łatwo więc uniknąć odwiedzania zagrożonych terenów. Choroba ta charakteryzuje się wielką ilością płynnych, „ryżowych” wypróżnień, wymiotami, skurczami mięśni i gwałtownym osłabieniem. Konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska, jednak samemu jak najszybciej trzeba zapobiec groźnemu odwodnieniu organizmu. Jeżeli pomoc medyczna opóźnia się, choremu można podać tetracyklirię (dorośli – 250 mg cztery razy dziennie). Nie zaleca się podawać jej dzieciom poniżej 8 lat i kobietom w ciąży. Środkiem zastępczym jest popularna ampicylina. Należy pamiętać, że antybiotyki zwalczają jedynie same bakterie, odwodnienie zaś wywoływane jest przez toksyny, wyprodukowane przez owe drobnoustroje. Dlatego tak ważne jest dostarczanie organizmowi utraconych płynów.
Choroby weneryczne – Aby uniknąć chorób, których zarazki przenoszone są drogą płciową, należy unikać przypadkowych kontaktów seksualnych lub stosować prezerwatywy. Do najczęstszych chorób wenerycznych należy rzeżączka i kiła. Pierwszym objawem zakażenia jest owrzodzenie narządów płciowych oraz bóle podczas oddawania moczu. U kobiet choroby te mają zazwyczaj przebieg utajony. Objawy kiły mogą zupełnie ustąpić, jednak choroba nadal postępuje i często prowadzi do groźnych komplikacji. Obydwa schorzenia leczy się antybiotykami.
Istnieje wiele rodzajów chorób przenoszonych drogą płciową, z których większość jest uleczalna. Wyjątkiem jest opryszczka (herpes) oraz AIDS, na które do dziś nie znaleziono skutecznego leku.
HIV/AIDS – Zarażenie wirusem HIV może doprowadzić do zachorowania na AIDS. Obecnie wzrasta liczba nosicieli tego wirusa, którym można się zarazić przez kontakt z zakażoną krwią i wydzielinami ciała ludzkiego. W krajach rozwijających się wirus ten przenoszony jest głównie drogą płciową w czasie kontaktów heteroseksualnych, w odróżnieniu od krajów uprzemysłowionych, gdzie nosicielami wirusa HIV są głównie homo- i biseksualiści oraz narkomani. Aby uniknąć zakażenia, należy powstrzymać się od przypadkowych kontaktów seksualnych lub stosować prezerwatywy. Obecność wirusa HIV w krwi nosiciela, z pozoru zupełnie zdrowego, można stwierdzić tylko za pomocą specjalnych testów.
W Rumunii zakażenie wirusem HIV zdarza się często podczas transfuzji krwi. Testy na obecność wirusa HIV w przetaczanej krwi są dość kosztowne, rzadko więc są tam wykonywane. Równie niebezpieczne są nie wyjałowione strzykawki i igły, używane do szczepień ochronnych, akupunktury, wykonywania tatuaży, przebijania nosa i uszu czy wstrzykiwania do żyły narkotyków. Jeżeli konieczne jest wykonanie zastrzyku, należy zażądać strzykawki jednorazowej, a najbezpieczniej będzie posłużyć się własną. W sprzedaży znajdują się specjalne zestawy chroniące przed zarażeniem wirusem HIV i AIDS, w skład których wchodzi sprzęt do transfuzji krwi i wykonywania zastrzyków.
Jednak bez względu na szerzącą się chorobę AIDS nie należy zupełnie rezygnować z koniecznych nieraz zabiegów medycznych, gdyż przy zachowaniu ostrożności ryzyko zakażenia jest niewielkie.
Wścieklizna – Ta śmiertelna choroba zakaźna sporadycznie występuje w Rumunii. Jej wirus przenoszony jest przez ślinę psów, kotów, a także lisów czy nietoperzy, głównie przy pokąsaniu. Nie należy lekceważyć żadnej rany, a każde miejsce na skórze, gdzie nastąpił kontakt ze śliną zwierzęcia, powinno być natychmiast przemyte wodą z mydłem, a następnie zdezynfekowane. Praktycznie w każdym wypadku pokąsania przez zwierzę trzeba natychmiast udać się do lekarza, a zwierzę powinno być zamknięte i poddane obserwacji przez ok. 2 tygodnie. Nawet jeśli okaże się, że nie jest ono zarażone, należy odpowiednio opatrzyć ranę, aby uniknąć zakażenia lub tężca.
Na rynku znajduje się obecnie szczepionka przeciwko wściekliźnie, którą powinny przyjąć osoby narażone na szczególne ryzyko kontaktów ze zwierzętami (np. turyści udający się na zwiedzanie jaskiń, narażeni na ukąszenia nietoperzy).
Skaleczenia i zadrapania – Nawet drobne skaleczenia i zadrapania mogą łatwo ulec zakażeniu bądź doprowadzić do wywiązania się groźnych chorób. Dlatego każda rana powinna być przemyta środkiem dezynfekującym. Najlepiej unikać bandaży i opasek, które nie sprzyjają gojeniu się ran.
Owady – Użądlenie przez pszczołę czy osę bywa zwykle bardziej bolesne niż niebezpieczne. Najskuteczniejszy w tym wypadku jest roztwór kalaminu, a okłady z lodu szybko łagodzą ból i opuchliznę. Sprawa jest poważniejsza, jeśli ktoś jest uczulony na jad pszczoły lub osy – wówczas niezbędne może być podanie środka antyhistaminowego w zastrzyku.
W delcie Dunaju późną wiosną i latem mocno dają się we znaki komary. Ich ukąszenia można łagodzić specjalnymi kremami. Aby im zapobiec, należy nosić ubrania w jasnym kolorze, długie spodnie i koszule z długimi rękawami, używać środków odstraszających komary, unikać perfumowanych dezodorantów i wód po goleniu oraz ewentualnie zaopatrzyć się w moskitierę.
Pluskwy i wszy – Pluskwy można spotkać prawie wszędzie, najczęściej w zabrudzonych materacach i pościeli. Jeżeli na ścianach i łóżku w pokoju hotelowym widoczne są plamki krwi, jest to znak, że najlepiej poszukać innego miejsca na nocleg.
Pasożyty te pozostawiają na skórze ślady w postaci równych rzędów. Ulgę przynosi posmarowanie swędzących miejsc roztworem kalaminu lub stosowanie specjalnych kremów.
Nie mniej dokuczliwe są wszy, które gnieżdżą się we włosach na głowie, w zakamarkach odzieży, a także we włosach łonowych. Pasożyty te przedostają się na skórę poprzez kontakt z zarażonymi osobami lub poprzez używanie wspólnych grzebieni oraz ubrań. Zwalcza się je specjalnymi zasypkami i szamponami, zainfekowaną odzież zaś wystarczy wygotować we wrzątku.
Węże – Aby uniknąć ukąszenia, wystarczy odpowiednio się ubierać – solidne buty, grube skarpety i długie spodnie to najlepszy sposób na zabezpieczenie się przed jadem węża. Nie należy wkładać rąk do jam i szczelin, a zbierając drzewo na opał, warto zachować szczególną ostrożność.
Ukąszenie węża rzadko powoduje natychmiastową śmierć. Prawie wszędzie dostępne są surowice zwalczające niebezpieczny dla człowieka jad. W wypadku ukąszenia należy zachować spokój, owinąć ciasno całą kończynę (najlepiej bandażem elastycznym), a następnie unieruchomić ją. Ofiarom ukąszenia powinno się jak najszybciej udzielić pomocy medycznej. Bardzo przydaje się też rozpoznanie gatunku węża, jednak nigdy nie wolno go łapać, gdyż w ten sposób narażamy się na powtórne ukąszenia. Obecnie ostro krytykuje się stosowane do niedawna środki: założenie opaski uciskowej i wyssanie rany.