SYBIN
Sybin (91 tys. mieszkańców; rum. Sibiu, niem. Hermannstadt, węg. Na-gyszeben) leży akurat na tyle z dala od utartych szlaków, by nie docierały tu tłumy turystów, jakie niekiedy nawiedzają Braszów. Cibinium, założone w XII w. na miejscu rzymskiej osady Cedonia, było zawsze jednym z najważniejszych miast Siedmiogrodu. (Niektórzy nawet wywodzą jego nazwę od niemieckiego słowa sieben, co miałoby oznaczać, że było ostatnim z siedmiu słynnych saskich miast tej krainy|. Po najeździe Tatarów w 1241 r. Sybin otoczono murami obronnymi, dzięki którym później mógł opierać się Turkom. Za panowania Habsburgów w latach 1703-1791 i ponownie 1849-1867 urzędował tu austriacki gubernator Transylwanii. Z barwnej przeszłości przetrwało sporo zabytków, zwłaszcza na starówce – jednej z największych i najlepiej zachowanych w całej Rumunii. Sybin jest bramą wjazdową w Góry Fogaraskie, można tu także kupić sprzęt turystyczny i mapy.
Orientacja
Sąsiadujące ze sobą dworce autobusowy i kolejowy znajdują się w pobliżu śródmieścia. Po wyjściu trzeba podejść cztery przecznice ulicą General Magheru do historycznego centrum na Piata Mare. Czynna całą dobę przechowalnia bagażu na dworcu kolejowym (w zachodnim końcu głównego peronu) jest wyraźnie oznakowana.
Informacje
Biura turystyczne – W informacji turystycznej w holu hotelu Bulevard, przy Piata Unirii, można kupić plan miasta. Biuro turystyczne w hotelu Imparatul Romanilor, strada Nicolae Balcescu 4, organizuje wycieczki z przewodnikiem i udziela odpowiedzi na proste pytania. Ani jedno, ani drugie biuro nie dysponuje adresami kwater prywatnych.
Automobil Clubul Roman (tel.477359), ma oddział dwie przecznice na wschód od hotelu Continental, przy strada General Vasile Milea 13.
Pieniądze BANC (pn.-pt. 8.30-14.00), strada Tribunei 6, wymienia czeki podróżne z półtoraprocentową prowizją i wypłaca gotówkę na karty Visa.
Identyczną prowizję przy wymianie czeków pobiera Banca Comerciala Romana (pn.-pt. 8.30-12.00), strada Nicolae Balcescu 11.
Poczta i telekomunikacja – Poczta Główna znajduje się przy strada Mitropoliei. Centrala telefoniczna, strada Nicolae Balcescu 13, jest czynna codz. 9.00-22.00. Kierunkowy do Sybina: 069.
Biuro podróży – Biuro CFR, strada Nicolae Balcescu 6, obok hotelu Imparatul Romanilor, jest czynne pn.-pt. 10.00-
18.00.
Zwiedzanie
W centrum Sybina wspaniale zachowała się średniowieczna zabudowa. Charakterystyczna cecha starówki to wysokie, strome czerwone lub brązowe dachy, kryjące po kilka kondygnacji strychów. Pomalowane na pastelowe kolory kamieniczki, oświetlone poziomo padającymi promieniami zachodzącego słońca, nawet u najmniej wrażliwego na piękno pragmatyka wywołają westchnienie zachwytu.
Zwiedzanie najlepiej rozpocząć od wyniosłej wieży dawnego ratusza (1588) na Piata Mare (rynek), obecnie zajętej przez Miejskie Muzeum Historyczne (zamk. pn. i X-1Y). Można tu obejrzeć stare mapy i fotografie miasta.
Przechodząc placem obok barokowej katedry katolickiej (1728), warto wstąpić przynajmniej na godzinę do Muzeum Brukenthala (zamkn. pn.), najstarszej i najznakomitszej galerii sztuki w Rumunii. Założona w 1817 r., mieści się w arystokratycznym barokowym pałacu (1785) barona Samuela Brukenthala, niegdyś gubernatora Siedmiogrodu. Prócz obrazów dawnych mistrzów szkoły niemieckiej, holenderskiej, flamandzkiej, włoskiej, francuskiej i hiszpańskiej, a także zbiorów takich rumuńskich sław malarstwa, jak Aman i Grigorescu, zgromadzono tu świetne eksponaty archeologiczne, historyczne, etnograficzne i przyrodnicze. Biblioteka im. S. Brukenthala szczyci się posiadaniem cennych starodruków.
Strada Samuel Brukenthal prowadzi na zachód do Primaria Municipiului (1470), gdzie obecnie znajduje się muzeum historyczne (zamk. pn.).
Przy pobliskim Piata Grivita stoi gotycki kościół ewangelicki (1300-1520), z widoczną z daleka wysoką wieżą zwieńczoną pięcioma iglicami. Na szczególną uwagę zasługują tu cztery wspaniałe barokowe rzeźby żałobne w górnej części nawy oraz organy o 6002 piszczałkach (1772). Za nimi, w części nie udostępnianej dla zwiedzających, znajduje się grobowiec księcia Mihny Złego (Mihena Voda cel Rau), syna Włada Palownika. Hospodar, który rządził Księstwem Wołoskim w latach 1507-1510, został zamordowany na placu przed kościołem po mszy w marcu 1510 r. Koniecznie trzeba zobaczyć przepiękny fresk Ukrzyżowanie (1445). Kościół jest otwarty pn.-pt. 9.00-13.00, a od lipca do września o 18.00 organizowane są w nim koncerty organowe – szczegółowy program wisi na zewnątrz; być może ostatnio coś się zmieniło z powodu prowadzonych w kościele prac renowacyjnych.
Do Dolnego Miasta schodzi się XIII-wiecznymi schodami po przeciwnej stronie niż wejście do kościoła. Można też przejść przez fotogeniczny Żelazny Most (1859) na pobliskim Piata Mica. Nazywa się go także „Mostem Kłamców”, ponieważ – według legendy – ma się zawalić, jeśli ktoś stojąc na nim, powie nieprawdę. Ceausescu, wyzywając chyba los, wygłosił kiedyś z mostu mowę; z próby wyszedł zwycięsko – most jak stał, tak stoi.
Przy Piata Mica mieści się Muzeum Farmaceutyczne z niedużą kolekcją zabytkowych naczyń aptekarskich i narzędzi lekarskich oraz Muzeum Etnologii Światowej, ze stałymi ekspozycjami zazwyczaj mniej ciekawymi od czasowych.
Strada Mitropoliei prowadzi stąd na południowy zachód do monumentalnego soboru (1906), wzorowanego na stambulskiej Hagia Sofia. Strada Triou-nei, za rogiem po lewej, wiedzie dalej na Piata Unirii, gdzie zaczyna się biegnący na północny wschód odcinek XVI-wiecznych murów miejskich.
Jeśli ktoś ma wolne popołudnie, może zajrzeć do Muzeum Popularnej Techniki w parku Dumbrava (V-X wt.-nd. 10.00-17.00; dojazd z dworca kolejowego trolejbusem #T1), gdzie pod gołym niebem zgromadzono dziesiątki autentycznych wiejskich budowli. W sąsiednim zoo można wypożyczyć łódkę wiosłową i popływać po jeziorze.