O wiele atrakcyjniejsze turystycznie od Oltenii są Multany, czyli Wołoszczyzna właściwa, kolebka współczesnego państwa rumuńskiego, w sercu której leży jego stolica, Bukareszt.
Pagórkowate i łagodnie sfalowane pogórze Karpat Południowych przechodzi w rolniczą Równinę Wołoską. Z gór płyną do Dunaju liczne rzeki; najważniejsze z nich to Ardżesz (Arges) z dopływem Dymbowicą (Dimbovita) oraz Jałomicą (Ialomita). Wołoskie wioski zachwycają przyjezdnych zabudową – domy zdobią tu wymyślne ganki i kolumienki, a ściany pokrywają barwne malowidła i mozaiki z kolorowych szkiełek i kamyczków. Otoczenie domów tonie zwykle w kwiatach i winnej latorośli. Odwieczne tradycje budowlane nie odeszły w zapomnienie w epoce komunistycznej – ludzie nadal stawiają domy mieszkalne według starych wzorców, z upodobaniem stosując charakterystyczną dla Wołoszczyzny ornamentykę.
NA POŁUDNIE I POŁUDNIOWY WSCHÓD OD BUKARESZTU
Na równinie Baragan (największy step Rumunii), na południowo-wschodnim krańcu Wołoszczyzny, leży lecznicze jezioro Amara. U ujścia Aluty do Dunaju, w miasteczku Turnu Magurele (starożytne Nicipolis Minor) można obejrzeć ruiny antycznej twierdzy Tumu.
Przez Giurgiu, nad Dunajem naprzeciwko bułgarskiego granicznego miasta Ruse, przejeżdżają podróżnicy udający się do Bułgarii i dalej na południe. Słynny Most Przyjaźni na Dunaju to wspólne dzieło „bratnich socjalistycznych narodów”, w tym Polski, wzniesione w latach 1952-1954. Samo miasto założyli w starożytności żeglarze i kupcy z Genui. Osady San Giorgio strzegła forteca na wyspie, niestety nie zachowana do dziś. W ogóle niewiele zabytków uchroniło się od zniszczeń wojennych. Miejsce to ciekawe jest jednak ze względu na kulturę niematerialną. Ponieważ od XVI w. na długo umocnili się tu Hircy – pomimo przegranej wielkiej bitwy w 1595 r. – miejscowy dialekt, lokalne obyczaje i gastronomia noszą silne piętno ich wpływu. Wieża Zegarowa w centrum miasta to dawna turecka strażnica. Podobnie niewiele przetrwało pamiątek z bogatej historycznej przeszłości miasteczka Ohenita
SNAGOV
34 na północ od Bukaresztu leży najpopularniejsze wśród mieszkańców stolicy miejsce niedzielnych wycieczek, gdzie na wyspie na jeziorze Snagov stoi słynna XVI-wieczna cerkiew. Pierwszy klasztor został wzniesiony w XI w., a w roku 1456 Wład Palownik zbudował obok cerkwi fortyfikacje i więzienie. Zachowana do dziś budowla kościelna pochodzi z 1521 r., a malowidła z roku 1563. Według powszechnego przekonania księcia Włada pochowano pod kopułą cerkwi, tuż przed drewnianym ikonostasem. Co prawda, grobowiec nie jest podpisany, ale kiedy otwarto go w 1935 r., znaleziono ciało bez głowy (jak wiadomo, głowę hospodara jego zabójcy przesłali w prezencie sułtanowi tureckiemu). Niewykluczone, że książę rzeczywiście tu spoczywa – zgładzono go w pobliskim lesie, a on i jego ojciec opiekowali się tutejszym klasztorem. Kobiety, jeśli chcą wejść do cerkwi, muszą mieć ubranie osłaniające nogi i ramiona (lepiej spódnicę niż spodnie).
Utrzymany w stylu włoskiego renesansu pałac, stojący naprzeciw wyspy, został wybudowany na początku XX w. przez księcia Nicolae, brata króla Karola II. Za czasów Ceausescu był miejscem- spotkań wysokiej rangi urzędników państwowych, dziś otwarto tu restaurację. Ceausescu wypoczywał w domu letniskowym nad jeziorem Snagov, Mila nr 10; dom obecnie wynajmowany jest bogatym i sławnym turystom.
Dwa duże jachty, należące niegdyś do dyktatora, obwożą teraz turystów po jeziorze za 5 $ od osoby. Łódź na wyspę płynie około godziny.
W przylegającym do jeziora lesie dębowym znajdują się dwa pola kempingowe, kilka piwiarni na świeżym powietrzu i punktów gastronomicznych.
Dojazd
Od czerwca do września dwa pociągi osobowe bez miejscówek odjeżdżają codziennie z Dworca Północnego w Bukareszcie do stacji Snagov Plaja o 7.25 i 8.25, a z powrotem o 19.15 i 21.40 (43 km, 1 godz.). W zimie linią tą kursuje tylko jeden pociąg dziennie.
NA PÓŁNOC I ZACHÓD OD BUKARESZTU
Raczej nie warto zapuszczać się w przemysłowe okolice Ploeszti (Ploiesti) oraz Pitesti. W rejonie pierwszego z nich najbardziej interesująco prezentuje się Tirgoviste Mimo że osiem razy padało pastwą pożarów i zniszczeń wojennych, zachowały się tu ruiny średniowiecznego zamku książęcego, wyniosła okrągła wieża Chindia, XVII-wieczna cerkiew Stelea oraz cerkiew metropolitalna. W dolinie rzeki Prahowy leży wieś Breaza, od stuleci słynąca z misternych haftów, zwłaszcza cieniutkich jedwabnych szali, haftowanych złotem, srebrem i wielobarwnymi nitkami.
Szczególnie warto wybrać się w górę rzeki Ardżesz, w której dolinie uprawia się dużo winnej latorośli. Już wczesną wiosną w wioskach pracują tłocznie, a świeży sok winogronowy jedzie w beczkowozach do Bukaresztu i Pitesti. Sfermentowany, zawierający niewielki procent alkoholu (turburel), podawany bywa zwykle do słonej baraniny z rożna. Pod wpływem turburelu mieszkańcy tego regionu stają się przyjaciółmi całego świata i chętnie zapraszają obcych do degustacji.