Bukareszt – Zwiedzanie
W Bukareszcie nie płaci się za wstęp do większości kościołów i klasztorów, choć mile widziane są dobrowolne datki. Bilet do muzeum rzadko kosztuje więcej niż 0,75 $, a z legitymacją ISIC jeszcze mniej.
Centrum
W południowej części centrum, wokół piata Unirii, zachowała się cząstka starego Bukaresztu. Po północno-wschodniej stronie placu, na rogu bulevardul Bratianu, mieści się międzynarodowe biuro CFR. Wchodząc w pobliski zaułek i skręcając w lewo na strada Iuliu Maniu, dochodzi się do starówki. Po lewej stronie stoi Hanul Manuc (1808), stara karczma z pięknym ogródkiem, obok niej pierwsza siedziba hospodarów multańskich (Multany, rum. Muntenia, to część Niziny Wołoskiej na wschód od rzeki Aluty) – Dwór Hospodarski (Palatul Voievodal), a na prawo Curtea Veche (stara cerkiew; 1546), najstarsza cerkiew w mieście i zarazem najstarszy zabytek miasta, wzniesiona przez Mirczę Ciobanu. Cerkiew wielokrotnie ucierpiała podczas najazdów tatarskich i od pożarów, ale pod koniec lat 20. XX wieku w znacznym stopniu odzyskała pierwotny kształt. Na szczególną uwagę zasługują wsporniki, element architektoniczny pochodzenia mołdawskiego, i bogato zdobiony kamienny portal, dobudowany na początku XVIII w.
Niedaleko stoi inna ciekawa cerkiew, Stavropoleos (1724). Trzeba iść z placu ulicą Iulia Maniu na zachód i przy dużej białej cerkwi św. Antoniego skręcić w prawo w strada Postei; Stavropoleos widać po lewej. W architekturze świątyni łatwo dostrzec wpływy włoskie, chociaż rozwiązanie bryły i dekoracja to przykłady rodzimego rumuńskiego stylu. Prawdziwym klejnotem jest otwarta kruchta, wsparta na kamiennych kolumnach zdobionych koronkową rzeźbą. Nazwa kościoła pochodzi od miejscowości na Półwyspie Bałkańskim, gdzie fundator cerkwi, zakonnik Ioaniche, uzyskał godność metropolity. W niedziele o 10.00 w cerkwi Stavropoleos odbywają się tu nabożeństwa o pięknej oprawie wokalnej.
Za cerkwią znajduje się najważniejszy w Bukareszcie obiekt muzealny: Muzeum Historyczne (zamk. pn.), mieszczące się w dawnym Pałacu Urzędu Pocztowego (1900) przy calea Victoriei. 41 sal wystawowych na dwóch piętrach prezentuje dzieje kraju od czasów prehistorycznych do I wojny światowej. Największą atrakcją są niezwykłe skarby zgromadzone w podziemiach, kolekcje złotych przedmiotów i kamieni szlachetnych. Można tam również zobaczyć gipsowe odlewy wszystkich płaskorzeźb stojącej w Rzymie Kolumny Trajana, upamiętniającej rzymski podbój Dacji (oprócz tego muzeum kopie płaskorzeźb słynnej kolumny ma tylko muzeum watykańskie). W większości sal znajdują się tabliczki z informacjami po angielsku i francusku.
Na północ prowadzi calea Victoriei( główna ulica handlowa stolicy. Gmach z czerwonej cegły po lewej stronie to cerkiew Cretulescu (1722), poważnie zniszczona podczas rewolucji w 1989 r.: do dziś na ścianach pozostały dziury po nabojach, także na pobliskich budynkach. Jeszcze dalej na północ stoi Pałac Republiki (1937), niegdyś rezydencja królewska, a do 1989 r. siedziba Rady Państwa. W czasie rewolucji toczyły się tu zacięte walki, przez co mocno ucierpiała kolekcja sztuki rumuńskiej i europejskiej, własność zajmującego cztery piętra pałacu Narodowego Muzeum Sztuki. Pałac wyremontowano, ale tylko niewielką część muzeum otwarto dla zwiedzających, udostępniając skromny fragment zbiorów. W poniedziałki i wtorki jest nieczynne.
Piata Revolutiei była ogniskiem najważniejszych wydarzeń 1989 roku. Tutaj Ceausescu wygłosił swą pamiętną ostatnią mowę – z balkonu ówczesnej siedziby Komitetu Centralnego Partii Komunistycznej (1950), długiego budynku z białego kamienia, naprzeciwko cerkwi Cretulescu. Siły Securitate okupowały większość przyległych gmachów, nadal gęsto podziurawionych pociskami ostrzeliwującego je wówczas wojska. Stojąca pomiędzy budynkiem Komitetu Centralnego a Ateneum Rumuńskim Biblioteka Uniwersytecka (1895) także poniosła straty, ale została odbudowana.
O tych, którzy zginęli w trakcie rewolucji 1989 r., ma przypominać nietknięty od tamtego czasu szkielet zrujnowanego budynku tuż za biblioteką, noszący liczne ślady kul.
Neoklasyczne Ateneum Rumuńskie (Ateneul Roman,- 1888) obecnie mieści filharmonię. Przed budowlą stoi pomnik poety romantycznego Mihai Eminescu. W kasie można zapytać o program imprez. Najdroższe miejsca kosztują 3 $.
Przy calea Victoriei 107 znajduje się Muzeum Ceramiki. Pobliskie Muzeum Sztuk Pięknych (Muzeul Colectiilor de Arta; zamkn. pn. i wt.) powstało z połączenia zbiorów kilku prywatnych kolekcji; szczególnie warto obejrzeć wybitne prace XIX-wiecznego malarza Nicolae Grigourescu.
Kolejna ważna arteria miejska, bule-vardul General Magheru i bulevardul Nicolae BSlcescu, biegnie równolegle do calea Victoriei. W tutejszych kawiarniach spotykają się latem mieszkańcy Bukaresztu, aby wypić piwo i porozmawiać. Thż obok, w kierunku północnym, w kilku szarych XIX-wiecznych budynkach mieści się Bukareszteńska Wyższa Szkoła Architektury.
Słynną fontannę naprzeciwko bulevardul Nicolae Grigourescu zdobią hasła „Strefa wolna od neokomunistów” i „Pieprz się, panie prezydencie”. To tu miały miejsce studenckie demonstracje antyrządowe w czerwcu 1990 r., którym brutalnie przeciwstawili się wierni porewolucyjnemu reżimowi górnicy. W południowo-zachodnim rogu piata Universitatii znajduje się Muzeul al Municipiului Bucuresti (1835 r.; za-mk. pn.), muzeum miejskie ukazujące rozwój Bukaresztu w ciągu wieków.